فرهاد الفت در جلسه شورای رجوی – بغداد
ایرج مصداقی در گزارش ۹۳ خود سندی ضمیمه کرده که طی آن سازمان مجاهدین از کمیته مرکزی حزب کمونیست شوروی درخواست ۳ میلیون دلار وام در راستای سرنگونی جمهوری اسلامی نموده است. این سند یک صفحه ای درخواستی به خط و امضای فرهاد الفت به عنوان نماینده سازمان مجاهدین خلق است. البته انگیزه مصداقی از ارائه این سند با آنچه منظور این یادداشت در پی دارد، متفاوت است. اما با توجه به عملکرد سه دهه ای و وضعیت موجود سازمان و امید تام و تمام اش به امکانات مالی و قدرت دولت های خارجی و بخصوص در این مرحله به آمریکایی ها، از اتکای به غیر به مثابه مهمترین فاکتور استراتژیک برای رسیدن به قدرت حکایت می کند. سازمان در طی سالهای متمادی و بخصوص از سی خرداد به بعد نشان داده به همان میزان که از عنصر اجتماعی دل زده و مورد بی اعتنایی او قرار گرفته به همان نسبت در نزدیکی به دولت ها و قدرت ها شتاب بیشتری گرفته است.
این رویکرد علیرغم این که بیشترین توجه و حساسیت را در میان منتقدان و مخالفان و حتی اعضای جداشده سازمان برانگیخته اما تا کنون به تمامی ابعاد و عمق و انگیزه و زمینه های آن پرداخته نشده است. هر چند در تمامی مقاطع نشانه ها و مستنداتی از این روابط و یا حداقل تمایل سازمان برای جلب توجه و پل زدن به هر طریق وجود داشته است. پر معلوم است که این تلاش ها انگیزه ای جز کسب قدرت سیاسی دربرنداشته است. هر چند مجاهدین در همه موارد و البته بعد از لو رفتن، مدعی بوده این روابط در چارچوب مبارزه و دفاع از منافع مردم و انقلاب صورت گرفته است. قدر مسلم این که این روابط و تا پیش از بهمن ۵۷ و سقوط رژیم شاه به سازمان ها و احزاب چپ معطوف بوده است. در آن دوران حتی علیرغم تاثیرپذیری ایدئولوژیکی و استراتژیکی مجاهدین از چین و سمپاتی به شوروی، اما روابط شاه با این دو قدرت کمونیستی به اندازه ای گرم و صمیمانه بود که به خود اجازه نمی دادند از سازمان های مسلحی همچون مجاهدین و چریک های فدایی حمایت کنند. یک نمونه از این تعارضات را می توان در سفر بلندپایه ترین مقام حزب کمونیست چین به ایران و آن هم درست در زمان برگزاری دادگاه اعضای مرکزیت سازمان مجاهدین در سال ۱۳۵۱ ذکر کرد. عکس همنوشی اشرف پهلوی با این مقام چینی که در مطبوعات آن زمان درج گردید، تا مدت ها به سوژه چپ های دوآتشه روسی بر علیه چینی ها تبدیل گردید.
اما این موضوع با پیروزی انقلاب و سقوط شاه شکل و شمائل کاملا متفاوتی به خود گرفت. البته حساب حزب توده در این میان چه قبل و بعد از انقلاب کاملا متفاوت است. و اتفاقا به همین دلیل رجوی بعد از انقلاب تلاش همه جانبه ای برای لوث کردن موقعیت حزب توده در نزد شوروی و جایگزینی خود به عنوان تنها آلترناتیو حزب توده انجام داد. اوج این تلاش تحویل پرونده سرهنگ مقربی به روس ها بود که منجر به لو رفتن کل مسئله و دستگیری محمدرضا سعادتی و واکنش ناگزیری سازمان گردید. در اسناد به جای مانده شاید کتاب کا.گ.ب. در ایران نوشته کوزیچکین مستندترین روایت را نقل می کند. وی در بخشی از کتاب خود ضمن ترسیم فضای بعد از انقلاب درباره زمینه های نزدیکی به مجاهدین می نویسد:
” آن روز که به دانشگاه رفتم با کمال حیرت به تعدادی از جوانان برخوردم که از قبل با آنها آشنا بودم و می شناختم شان. یعنی پس از دوران اشتغال در کا.گ.ب. زمانی که در مسکو یا طی اولین دوره خدمتم در ایران – به عنوان مترجم کار می کردم با آنها آشنا شده بودم و چون دیدم که اکثرشان در سلک هواداران دو سازمان مجاهدین و فدائیان خلق جا دارند، احساس کردم اوضاع بر وفق مراد است، چرا که آنها از نظر بکارگیری در جهت کسب اطلاعات واقعا عناصر ایده آلی برایم محسوب می شدند … آن روز تقریبا تمام وقت خود را در دانشگاه تهران صرف گفت و شنود با اعضا و هواداران دو سازمان مجاهدین و فدائیان کردم. آنچه در جریان گفت و گو ها کاملا احساس می شد، این بود که آنها مرا در حکم دولت شوروی فرض می کردند و اکثرا هم از من تقاضایی جز این نداشتند که ” به ما هر چه زودتر اسلحه بدهید تا بتوانیم از موقعیت استفاده بکنیم و تا امکان اش وجود دارد قدرت حاکمیت را به دست بیاوریم؛ اگر این کار عقب بیفتد دیگر خیلی دیر خواهد شد. .. در مقابل این سوال وقتی به آنها می گفتم ولی شما که فعلا اسلحه دارید، فورا پاسخ می دادند: اینها که داریم چیزی نیست و بیش از چند روز دوام نخواهد آورد، ما نیاز داریم جریان اسلحه برایمان حالت مستمر داشته باشد…” کا.گ.ب. در ایران. کوزیچکین. ص ۳۵۸ تا ۳۵۹٫
کوزیچکین می گوید این درخواست را به کا.گ.ب. اطلاع می دهد و آنها نیز بلافاصله استقبال می کنند:
” وقتی این خبر را به مرکز منتقل کردیم، آنها بلافاصله از خود واکنش نشان دادند و طی تلگرامی از مسکو خطاب به ما چنین نوشتند: ” بلادرنگ با مجاهدین تماس بگیرید و از آنها پرونده سرلشکر مقربی در ساواک را بخواهید…” ماجرای سرلشکر مقربی یکی از بزرگترین اشتباهات رزیدنسی کا.گ.ب. در تهران محسوب می شد و به همین جهت زیاد هم حیرت انگیز نبود که مقام های مرکز در مسکو این چنین تشنه آگاهی به علل لو رفتن سرلشکر مقربی باشند.” کا.گ.ب. در ایران. کوزیچکین. ص ۳۵۸ تا ۳۵۹٫
آنچه مسلم این که رابطه مجاهدین با کا.گ.ب. و حزب کمونیست شوروی محدود به آنچه کوزیچکین می گوید نمی شود. در جریان محاکمه سعادتی مهدی ابریشمچی به عنوان نماینده سازمان درباره پیشینه این رابطه به تلویح می گوید:
“من در سال ۱۳۴۸ در ذوب آهن کار می کردم و ممکن است زمانی که در آنجا کار می کردم و یا زمانی که در جنبش مجاهدین فعالیت می کردم مرا شناسایی کرده باشند.” از متن گزارش دستگیری محمدرضا سعادتی.
اما دلایل و شواهد دیگری حکایت از این دارد که روس ها سعادتی را از اوایل پنجاه می شناخته اند:
“سعادتی از آن دسته مهندسان ذوب آهن بوده که در روسیه درس خوانده بودند. به همین دلیل به نظر می رسد که روس ها او را قبل از سال های اوایل دهه پنجاه خریده بودند. به نظر من سعادتی توی روسیه کارهایی کرده، چون اینها (مهندسان ذوب آهن) دو یا سه سال برای کارآموزی به روسیه رفتند.” گفتگوها. خسرو تهرانی. مرکز مطالعات استراتژیک. ابان ۷۸٫ ص ۲٫
فرهاد الفت، نفر اول از سمت راست پشت سر مسعود رجوی
هر چند مجاهدین موفق به انتقال پرونده مقربی به روس ها نمی شوند و هزینه هایی از جمله سرقت پرونده مقربی از مرکز اسناد و همچنین دستگیری سعادتی و تبعات آن را متحمل می شوند، اما این اقدام حداقل زمینه ای می شود برای طلبکاری مجاهدین از روس ها. ظاهرا همین حس طلبکاری و دینی که مجاهدین بر گردن روس ها احساس می کنند، باعث درخواست وام ۳ میلیون دلاری مجاهدین از حزب کمونیست شوروی در سال ۱۳۶۴ می شود. در زیر متن تایپ شده بعلاوه دستخط فرهاد الفت را ملاحظه می کنید.
“تقاضای وام
کمیته مرکزی حزب کمونیست اتحاد شوروی
رفقای عزیز
محترما:
سازمان مجاهدین خلق ایران که یک مبارزه انقلابی و سراسری را برای سرنگونی رژیم ارتجاعی و قرون وسطایی خمینی را رهبری می کند و بر طبق اسناد ارائه شده، درگیر یک نبرد تمام عیار نظامی و سیاسی و اجتماعی و تبلیغاتی با رژیم مزبور است، برای نیل به هدف انقلابی و ضدامپریالیستی خود که نهایتا سازمان دادن قیام مسلحانه مردمی را در چشم انداز دارد، در مجموع به مبلغی در حدود ۳۰۰ میلیون دلار که ارزیابی پلنوم اخیر کمیته مرکزی آن است، نیاز دارد. بدیهی است که بخش اعظم نیازهای مالی سازمان ما از طریق کمک ها و منابع مردمی مجاهدین در داخل ایران و مصادره از رژیم خمینی تامین می شود. اما بخاطر جبران کمبودها از رفقای کمیته مرکزی حزب کمونیست اتحاد شوروی تقاضا می کنیم هر میزان از مبلغ فوق را که میسر باشد (حتی ۳/۱) به سازمان مجاهدین خلق ایران وام بدهند، که طبعا تاثیر جدی و فراموش ناپذیرخود را در پیشبرد مبارزه انقلابی سراسری ایران خواهد داشت. شایان تذکر می دانیم که چون نیاز مبارزاتی ما به مبلغ فوق کاملا جدی است و در برنامه ریزی های استراتژیکی و تاکتیکی سازمان در سال ۱۹۸۶ اهمیت تعیین کننده و مبرم دارد و لذا خواهان تصویب هر چه سریع تر آن هستیم. سازمان مجاهدین خلق ایران بدین وسیله متعهد می گردد که در هر شرایطی که در آینده پیش بیاید، وام مزبور را از سال ۱۹۸۸ به بعد ولو از محل کمک های مردمی خود با تقسیط تادیه نماید. با تشکر – فرهاد الفت، عضو دفتر سیاسی و نماینده سازمان مجاهدین خلق ایران امضا فرهاد الفت تاریخ ۷ ژانویه ۱۹۸۶″
استخراج از اسناد حزب کمونیست شوروی
