10.2 C
Paris
Friday, March 29, 2024

گواهی رژِی دبره، بر سه گزاره تروریسم، فرقه و خیانتکاری مجاهدین

Régis Debray
Régis Debray

شاید اظهارات دبره مجاهدین را حتی برای یک بار هم شده به جای فرافکنی به واکنش و پاسخ معقولانه ترغیب کند؟!!

کمتر فعال سیاسی و آشنا با تاریخ و انقلاب و تحولات اجتماعی، سیاسی، انقلابی در آخرین دهه های هزاره گذشته است که رژی دبره را نشناسد یا حداقل با او بیگانه باشد. حضور او در عرصه های مختلف سیاسی، روزنامه نگاری، نظریه پردازی، و همگامی و همسویی اش با سازمان های انقلابی و آزادیبخش و از سویی همجواری و رابطه اش با انقلابیونی مثل چه گوارا، کاسترو، سالوادور آلنده، پابلو نرودا شاعر انقلابی شیلیایی و از سویی همنشینی و روابط اش با غول های ادبی و فلسفی همچون سارتر، آندره مالرو، و صدالبته حضور پیوسته اش به هر بهانه در سخنرانی ها و آثار شریعتی او را برای هر ایرانی که هر چند دستی دور بر آتش سیاست، هنر، ادبیات و نظریه پردازی و مارکسیسم داشته به چهره ای آشنا و سمپاتیک و مطرح تبدیل کرده است. ادای دین چپ ها به او بابت کتاب انقلاب در انقلاب و تاثیراتی که جنبش چریکی دهه چهل از او گرفته او را بطور مضاعف به چهره ای تثبیت شده در جنبش چریکی ایران و به یک قطب تبدیل کرده است؛ مخلص کلام این که در گذشته ای نه چندان دور او نقل محافل سیاسی و مبارزاتی و روشنفکری بوده و هست. نسل من از همان اولین سالهای دهه پنجاه با نام دبره آشنا شد. حتی کسانی که از او شناخت درستی نداشتند به رسم و تاثیر زمانه نام او لق لق زبان شان بود.

دبره اخیرا به ایران سفر کرده و در بازگشت نقطه نظرات خود را در مقاله ای با عنوان «ایران، برداشت های سفر »در وبلاگ شخصی و سپس در لوموند منعکس کرده است. در این مقاله دبره از منظر یک روزنامه نگار آنچه را در واقعیت موجود جامعه ایران امروز شاهد بوده بر قلم جاری کرده و دولت فرانسه را بابت سه دهه رفتارش در قبال ایران به نقد و چالش کشیده است. وی با مقایسه شرایط امروز جامعه ایران با سه دهه پیش به نتایجی رسیده که هم برای مخالفان جمهوری اسلامی و هم برای موافقان او توامان به یک اندازه غافلگیرکننده و غیرمنتظره است. اظهارات دبره در کلیت امر بر همسویی کمی و کیفی جامعه ایرانی با تحولات جهانی دلالت دارد. استناد او به آمار و ارقام و همچنین وضعیت دموکراسی و میزان مشارکت مردم در انتخابات و مقایسه ایران با کشورهای منطقه دال بر جانبداری او از جمهوری اسلامی می کند نتیجه نگاه او به سیاست های غرب و بخصوص دولت های گذشته و حال فرانسه در رابطه با ایران بخصوص در رابطه با رفتار فرانسه در خصوص تجاوز عراق به ایران و همچنین متهم کردن ایران به دولت تروریسم بسیار قابل تامل و چالش برانگیزاست. دبره به حافظه عمومی و دولتمردان فرانسوی تلنگر می زند و با طرح این سوال که:

“آیا مردم فرانسه بخاطر دارند که ما متحد فعال و تأمین کننده عراق (در حمله به ایران) بودیم؟ [آیا مردم فرانسه بخاطر دارند که] ما حتی با نقض آشکار حقوق بین‌المللی با ایران ستیزه‌جویی می‌کردیم؟”

پرنسیب های زیر پا گذاشته شده دولت اش را یادآور می شود.

هر چند اظهارات دبره تا همین مقدار هم حساسیت برانگیز می نماید. اما نقطه عطف مقاله او به چالش کشیدن مواضع دولت فرانسه در حرف و عمل در خصوص مبارزه با تروریسم و حمایت از سازمان مجاهدین خلق و دادن پناهندگی به آنها است. دبره توامان هم به پذیرش مجاهدین به عنوان یک گروه تروریستی – فرقه ای در فرانسه انتقاد نموده و هم دولتمردان را بابت حمایت از گروهی که در کنار متجاوز به کشورش به خیانت و جاسوسی و جنایت بر علیه اجداد خود اقدام نموده مورد سرزنش قرار می دهد:

“انگار به این مسئله هم چندان واقف نیستیم که در خاکمان و به کمک دولت (نمایندگان و شهرداران) مجاهدین خلق را اسکان داده ایم، فرقه ای سیاسی – مذهبی که تا امروز هیچ گونه پایگاهی در کشور خودش پیدا نکرده، و در کنار صدام حسین علیه مام میهن جنگیده است؟ فرقه ای که با عملیات انتحاری نیمی از دولت کشورش را کشته و باعث مرگ هزاران غیر نظامی شده است. از ما سوال می کنند: « تروریست ها کجا هستند؟ در کشور ما یا در کشور شما؟”

اظهارات دبره را می توان صریح ترین و واقع بینانه ترین موضع گیری یک چهره شناخته شده جهانی و معتبر درباره عملکرد و رفتار دولت های غربی و بخصوص فرانسه در قبال سازمان مجاهدین خلق تلقی کرد. که بسیار فراتر از یک اظهار نظر شخصی است. هر چند سیاست های یک بام و دو هوای اروپا و آمریکا در قبال تروریسم و بطور مشخص مجاهدین سالهاست موضوع چالش و کشمکش میان شخصیت های منفرد سیاسی با دولت های اروپایی و آمریکایی است، اما بیان چنین تناقضاتی از سوی دبره به دلایل عدیده حائز اهمیت و حساسیت و تامل است. او کسی نیست که بشود تروریسم را با لباس دفاع مشروع مسلحانه به او غالب کرد! و مهمتر این که نمی توان اظهارات او را در خصوص ماهیت فرقه ای مجاهدین به دنباله روی و پیروی از تبلیغات جمهوی اسلامی و یا به قول مجاهدین عده ای بریده مزدور تنزل داد.

مجاهدین سالهاست به جای دفاع از اتهام تروریست و فرقه بودن تنها به این بسنده کرده اند که طرف های خود را بدون لحاظ شأن و جایگاه سیاسی و فکری و اعتقادی و تاریخی و اجتماعی و … یکسره متهم به وابستگی جمهوری اسلامی و یا تاثیرپذیری ساده لوحانه و کودکانه از تبلیغات بریده مزدورهای ادعایی متهم کنند. این که مجاهدین از همین قاعده و کلیشه برای برخورد و واکنش با اظهارات دبره استفاده کنند، دور از انتظار نیست. و اتفاقا نکته اینجا است که این بار مجاهدین به دلیل همان شأن و جایگاهی که دبره در دنیا دارد، ناگزیرند حداقل در این فقره دست عصا عمل کنند. اظهارات دبره بر سه گزاره دلالت دارد،

 الف- سازمان مجاهدین خلق یک سازمان تروریستی است که دست اش به خون شهروندان ایرانی آلوده است.

 ب- سازمان مجاهدین خلق یک گروه خائن به اجداد و مردم کشورش است.

پ- و در نهایت اینکه مجاهدین یک فرقه سیاسی  مذهبی هستند.

مجاهدین سالها خیانت همسویی و همکاری با صدام و همچنین تشویق و تشدید غرب به راه حل های خشونت آمیز در قبال ایران را در چارچوب مبارزه با اشغالگری و استقلال طلبی تئوریزه و عملکرد خود را با گروه های مقاومت در جنگ جهانی دوم که علیه دولت های دست نشانده هیتلر مبارزه می کردند مقایسه می کند. به همین سیاق کشتار شهروندان را با عنوان من درآوردی دفاع مشروع مسلحانه توجیه می کنند. و در نهایت اینکه ماهیت فرقه ای خود را به ضرورت امر سرنگونی توجیه و تئوریزه می کنند. شاید اظهارات دبره مجاهدین را حتی برای یک بار هم شده به جای فرافکنی به واکنش و پاسخ معقولانه ترغیب کند.

بهار ایرانی  

مقالاتی در همین رابطه

سوغاتی «رژی دوبره» از جامعه ایران به فرانسه

توهین چند حامی فرانسوی رجوی علیه ایرانیان و رژی دوبره

به مجاهدین فرانسوی دست نزنید!

پیرمرد خرفت!

 

 

 

AriaNews
AriaNewshttps://aria.ariairan.com/
اخبار اجتماعی، فرهنگی، ورزشی، اقتصادی، علمی از سراسر جهان در Aria News | آریا نیوز
آخرین خبرها
اخبار مرتبط