دیوید گراسمن، نویسنده برجسته اسرائیلی و برنده جوایز متعدد ادبی، اقدامات کشورش در غزه را نسل‌کشی توصیف کرد و به رسمیت شناختن «کشور فلسطین» از سوی فرانسه، بریتانیا، کانادا و برخی دیگر کشورها را «ایده بسیار خوب» دانست.
این نویسنده سرشناس و فعال صلح‌طلب در گفتگو با روزنامه ایتالیایی «لا رپوبلیکا» که روز جمعه اول اوت منتشر شد، گفت: «از خودم می‌پرسم: چطور به اینجا رسیدیم؟ چطور به جایی رسیدیم که متهم به نسل‌کشی شده‌ایم؟ تنها به زبان آوردن این واژه “نسل‌کشی” در ارتباط با اسرائیل، با ملت یهود، همین یک نکته، همین که چنین پیوندی اصلا ممکن شده، باید برای ما کافی باشد تا بفهمیم اتفاقی بسیار نگران‌کننده می‌افتد.»
آقای گراسمن با اشاره به این که برای سال‌ها از به‌کار بردن این واژه خودداری کرده است، گفت: «اما حالا، بعد از آنچه در روزنامه‌ها خوانده‌ام، تصاویری که دیده‌ام و بعد از گفتگو با کسانی که آنجا بوده‌اند، دیگر نمی‌توانم جلوی خودم را بگیرم. این واژه مثل بهمن است. وقتی آن را به زبان می‌آوری، بزرگ‌تر می‌شود، مثل یک بهمن که رفته‌رفته ویرانی و درد بیشتری را همراه می‌آورد.»
اظهارات آقای گراسمن تنها چند روز پس از آن مطرح می‌شود که دو سازمان بزرگ حقوق بشری اسرائیل همزمان با افزایش نگرانی‌های جهانی از گرسنگی و افزایش آمار مرگ ناشی از آن در غزه، اعلام کردند که اسرائيل در این منطقه مرتکب نسل‌کشی شده است.
این نویسنده که در سال ۲۰۱۷ با رمان «اسب وارد بار می‌شود» برنده جایزه بین‌المللی «بوکر» شد و سال‌ها منتقد سیاست‌های دولت اسرائیل بوده است، گفت که این واژه را «با دردی عظیم و قلبی شکسته» به زبان می‌آورد.
او افزود: «چه وقتی در روزنامه می‌خوانم و چه وقتی در گفتگو با دوستان اروپایی‌ام می‌شنوم که واژه‌های “اسرائیل” و “گرسنگی” در کنار هم آمده‌اند، ویرانگر است؛ به‌ویژه وقتی که این موضوع از تاریخ خود ما می‌آید، از حساسیت فرضی‌مان نسبت به رنج انسانی، از مسئولیت اخلاقی‌ای که همواره ادعای پایبندی به آن را نسبت به تمام انسان‌ها، نه فقط یهودیان، داشته‌ایم.»
آقای گراسمن، که در سال ۲۰۱۸ «جایزه اسرائیل» بزرگترین جایزه ملی این کشور را کسب کرد، گفت: «اشغال ما را فاسد کرده است. من کاملا متقاعد شده‌ام که نفرین اسرائیل از زمان اشغال سرزمین‌های فلسطینی در سال ۱۹۶۷ آغاز شد. شاید مردم از شنیدن آن خسته شده باشند، اما این حقیقت است. ما از نظر نظامی قدرتمند شده‌ایم و در دام وسوسه‌ای افتاده‌ایم که از قدرت مطلقه ما و اینکه فکر کنیم می‌توانیم هر کاری بکنیم، ناشی می‌شود.»
آقای گراسمن درباره اقدام فرانسه، بریتانیا، کانادا و چند کشور دیگر در به رسمیت شناختن «کشور فلسطین» گفت: «به نظر من واقعا ایده خوبی است و نمی‌فهمم چرا در اسرائیل این‌قدر هیاهو راه افتاده. شاید مواجهه با یک کشور واقعی، با تعهدات واقعی، به‌جای یک نهاد مبهم مثل تشکیلات خودگردان فلسطین، مزایایی داشته باشد. البته باید شرایط کاملا روشن باشد؛ یعنی کشوری بدون سلاح، و تضمین انتخابات شفاف که در آن، هر کسی که به خشونت علیه اسرائیل فرا می‌خواند، حذف شود.»
نویسنده «تا پایان سرزمین» همچنان «با ناامیدی اما قاطعانه» به راه‌حل دوکشوری متعهد است.
آقای گراسمن گفت: «این مسیر پیچیده خواهد بود، و هم ما و هم فلسطینی‌ها باید در برابر حملاتی که بی‌شک رخ خواهد داد، با بلوغ سیاسی رفتار کنیم. اما هیچ برنامه جایگزینی وجود ندارد.»
