آنچه روز یکشنبه در پایتخت فرانسه گذشت، تنها سرنوشت دور اول انتخابات ریاست جمهوری این کشور را رقم زد. از میان یازده نامزد این انتخابات، هیچیک نتوانست با کسب اکثریت مطلق آراء به کاخ الیزه راه یابد. به ناچار دور دومی در کار است که هفتم ماه مه برگزار خواهد شد، و در آن تنها دو نامزدی که در صد آرایشان بیش از دیگران است، شرکت خواهند کرد. یکی از این دو نامزد امانوئل ماکرون سی و نه ساله است که با نزدیک به بیست و چهار در صد آراء در راس قرار گرفت و دومی مارین لوپن چهل و هشت ساله که با حدود ۲۲ در صد آراء، مقام دوم را به دست آورد.
امانوئل ماکرون کیست؟
امانوئل ماکرون، رهبر جنبش «در حرکت» با کسب حدود ۲۳,۹ درصد آراء در دور اوّل انتخابات ریاست جمهوری فرانسه پیشتاز دیگرنامزدها شد و به دور دوّم راه یافت. او با این حال تا سه سال پیش که به مقام وزارت برگزیده شد، برای فرانسویان چهره‌ای بکلی ناآشنا بود. امانوئل ماکرون، این ساحر ٣٩ ساله کیست؟
هنگامی که در آوریل سال گذشته، امانوئل ماکرون، وزیر وقتِ اقتصاد و صنایع فرانسه در دولتِ فرانسوا هولاند، در راه ایجادِ جنبش «در حرکت» گام برداشت، کسی باور نداشت که این حرکت به کاخ الیزه منتهی شود. بسیاری او را کارگزارِ رئیس جمهوری وقت تلقی می کردند که به سببِ نا امیدی از حزب سوسیالیست – در پی ناامیدیِ بخشی از سوسیالیست‌ها از او- جریانی فراحزبی بر بستر چپ میانه براه انداخته است تا نامزدی خود را برای دورۀ تازه‌ای از ریاست جمهوری بر پایه‌های گسترده‌تری بنا نهد. به زبانی دیگر او را کاروان‌سالارِ قافله‌ای می‌دیدند که سوارکار اصلی آن قرار بود دیرتر پرده از رخ برکشد.
هنگامی که اندک اندک زمزمه‌های ناخرسندی برخی از وزراء و بویژه نخستین آنها، مانوئل والس، آغاز شد و کنایه‌های فرانسوا فیّون نسبت به وزیر جوان خود نیز آشکار شد و به کناره‌گیری او از دولت منجر گردید، ناظران زندگی سیاسی فرانسه دریافتند که امانوئل ماکرون چنانکه فرانسویان می گویند «برای خود می دود».
هنگامی که چرخ‌های جنبش «در حرکت» با شتاب فزاینده‌ای به چرخش افتاد، هر چند برخی واهمه‌ها بر رخسار شماری از نامزدهای آشکار شده و پنهان مانده عیان گردید، باز هم کسی امانوئل ماکرون را باور نداشت. او را که پیش از این در هیچ انتخاباتی شرکت نکرده، شهردار و نمایندۀ مجلس و سناتور نبوده و در واقع رائی بدست نیاورده و نمایندگیِ کسی را نداشته، «بادکنکی» خواندند که با نخستین ضربِ مبارزاتِ انتخاباتی «خواهد ترکید».
در چنین شرایطی چگونه می توان پیروزی امانوئل ماکرون را که تجربۀ سیاسی او به دو سال معاونت دبیرکلی دفتر رئیس جمهوری و دو سال وزارت اقتصاد و صنایع فرانسه محدود می‌شود، دریافت و توضیح داد.
او پس از دریافتِ فوق لیسانسِ فلسفه از دانشگاه نانتر در غرب پاریس وارد مدرسۀ عالی علوم سیاسی پاریس شد و سپس به مدرسۀ عالی مدیریّت دولتی رفت که غالب دولتمردان و کارگزاران برجستۀ این کشور را پرورده است. امانوئل ماکرون در پایان تحصیلات خود وارد ادارۀ کلِّ بازرسی مالیاتی شد که در فرانسه پلکان ترقی بسوی مقامات عالیۀ دولتی است. وی با این حال ٤ سال بعد خواستارِ مرخصی دراز مدت شد و به استخدامِ بانک روچیلد در آمد. اقدامی و شغلی که بارها توسط رقبای انتخاباتی او مورد ایراد و انتقاد قرار گرفت.
پس از آن بود که امانوئل ماکرون به معاونت دبیرکلی دفتر رئیس جمهوری برگزیده شد و تنها هنگامی که دو سال بعد به وزارت رسید، چهرۀ او آشنای فرانسویان گردید.
امانوئل ماکرون زادۀ پدر و مادری پزشک است. پدر او، ژان میشل ماکرون متخصص اعصاب و استاد همین رشته در دانشکدۀ پزشکی شهر اَمیان است. او هر چند در دوران مبارزات انتخاباتی در بارۀ گرایش سیاسی خود سخنان گوناگون بر زبان آورد و گاه به داشتن پایگاۀ خانوادگی چپ بالید و زمانی از دستِ چپ نالید، امّا پیش از آن همواره به پرورش در دامان مادر بزرگ مادری خود که افکاری چپ داشت افتخار کرده بود.
امانوئل ماکرون، ده سال پیش در شهر «توکه» با همسر کنونی خود «بریژیت ترونیو» که ٢٤ سال از خود او بزرگتر است، ازدواج کرد. بسیاری در دوران مبارزات انتخاباتی کوشش کردند با اشارات کم و بیش روشن و پنهان به این پیوند، وی را مورد انتقاد قرار دهند.
امانوئل ماکرون با شعار «فرانسه باید برای همه فرصت موفقیت باشد» به میدان مبارزات انتخاباتی قدم گذاشت و برنامۀ ریاست جمهوری خود را «طرحی برای ساختن فرانسه‌ای جدید» اعلام داشت.
امانوئل ماکرون هر چند در دولتی سوسیالیستی عضویت داشت امّا خواستار اصلاحات گسترده اقتصادی بود که تنها بخشی از آن را به نتیجه رساند. جناح چپ حزب سوسیالیست در برابر این دیدگاه پرچم مخالفت برافراشت و به عنوان نمونه در برابر اصلاح قانون کار قد علم کرد.
امانوئل ماکرون خواستار«مدرنیزه کردن» اقتصاد، آزاد کردنِ بازار کار، سرمایه گذاری گسترده، توجه ویژه به آموزش و فرهنگ و نیز تحکیم اتحادیۀ اروپاست.
مارین لوپن کیست؟
مارین لوپن، نامزد حزب راست افراطی “جبهه ملی”، در مرحله نخست انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه ۲۰۱۷، با پیروزی در برابر دیگر رقبای خود، به همراه امانوئل ماکرون، رهبر ٣٩ سالۀ جنبش “در حرکت”، به دور دوم انتخابات ریاست‌جمهوری راه یافت.
دور دوم انتخابات ریاست جمهوری، دو هفته پس از دور اول، در روز یکشنبه ۷ مه / ۱۷ اردیبهشت برگزار خواهد شد. در این مرحله دو نامزد پیشتاز، مارین لوپن و امانوئل ماکرون، برای راه یافتن به کاخ ریاست‌جمهوری (کاخ الیزه) با یکدیگر رقابت خواهند کرد.
مارین لوپن، نامزد انتخابات ریاست جمهوری از حزب راست افراطی “جبهه ملی”، از سال ۱۹۹۸، با عضویت در انجمن‌های منطقه‌ای و سپس انجمن شهر، فعالیت‌های خود را بطور رسمی آغاز کرد. این سیاستمدار فرانسوی از سال ۲۰۰۴ در مقام نماینده پارلمان اروپا به ایفای نقش پرداخت.
مارین لوپن، فارغ‌التحصیل رشته حقوق، که از ۱۸ سالگی به حزب “جبهه ملی” پیوسته بود، در سال ۲۰۱۱، ریاست حزب جبهه ملی را عهده‌دار شد و بدین‌ترتیب جانشین پدرش، ژان-ماری لوپن، از بنیانگذاران این حزب راست افراطی شد.
ژان-ماری لوپن در جریان انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۰۷، مسئولیت مبارزات انتخاباتی خود را به دخترش، مارین لوپن، سپرده بود. ژان-ماری لوپن، پدر مارین لوپن، از سال ۱۹۷۴ تا ۲۰۰۷، پنج بار در مبارزات انتخابات ریاست‌جمهوری شرکت کرد اما تلاش‌های او با شکست روبرو شدند.
این دومین بار است که مارین لوپن برای ورود به کاخ ریاست‌جمهوری در رقابت‌های انتخاباتی شرکت می‌کند. این سیاستمدار فرانسوی، در دور پیشین انتخابات ریاست‌جمهوری در سال ۲۰۱۲ با کسب ۱۷. ۹ آرا در مرتبه سوم قرار گرفت. این نتیجه انتخاباتی در تاریخ مبارزات سیاسی جبهه ملی فرانسه بی‌سابقه بود.
مارین لوپن در کنار حرفه وکالت، در ژوئن ۲۰۱۲ وارد رقابت‌های انتخابات مجلس فرانسه شد اما در نهایت در انتخابات پارلمانی ناکام ماند و نتوانست بر کرسی مجلس فرانسه بنشیند. اما در همین انتخابات دو نماینده از فهرست “جبهه ملی” فرانسه به مجلس راه یافتند.
مارین لوپن، در جریان مبارزات انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۷ فرانسه با بیان اظهارات تند، بر لزوم ریشه‌کن نمودن اسلام‌گرایی افراطی در فرانسه تاکید کرد. این سیاستمدار فرانسوی، خواستار خروج فرانسه از اتحادیه اروپا، لغو پیمان شینگن و محدودیت در مهاجرت است.
علاوه بر رویکردهای افراطی مارین لوپن در قبال مهاجرت و مسلمانان، این سیاستمدار فرانسوی خواستار تغییر سیاست اقتصادی فرانسه و پایان بخشیدن به گسترش جهانی‌سازی اقتصادی است. او همچنین بر لزوم انجام یک همه‌پرسی برای خروج فرانسه از اتحادیه اروپا در نیمه اول سال ۲۰۱۸ تاکید می‌کند.
مارین لوپن خواستار برقراری دوباره کنترل در مرزهای فرانسه و اخراج آن دسته از خارجیانی است که در فهرست نیروهای امنیتی قرار دارند.
