پیام چهارم منسوب به مسعود رجوی : «موقعیت انقلابی – استراتژی قیام و سرنگونی و ضرورت هوشیاری در برابر نیرنگهای ارتجاعی و استعماری» که به تاریخ ۱۶ دیماه ۱۳۹۶ در وبسایت مجاهدین منتشر گردیده، جز تکرار صحبت های درون سازمانی سال ۱۳۸۸، تصاحب رهبری تخیلی و لگد پرانی علیه دیگران، بدون نکته جدید وخالی از هرگونه ارزش سیاسی-اجتماعی است.
برخلاف تیتر دستچین شده، تکرار محتوی و استنادات پیام سال ۱۳۸۸ که تقریبا ۹۰ درصد پیام جدید را پر کرده، ایجاد فضا برای ادعای رهبری در خارج کشور و فرصتی برای چنگ و دندان نشان دادن به اعضای خاندان پهلوی، دکتر ابوالحسن بنی صدر، گروه های سیاسی و سایر رقبا می باشد.
او ضمن اعتراض، کودن و دشمن دانستن دیگر گروه های سیاسی خارج کشور، اشتهای سیری ناپذیر مجاهدین برای بدست گرفتن اهرم رهبری را اینگونه به نمایش می گذارد :
«خواه و ناخواه باید یک جایگزین سیاسی یا آلترناتیو عرضه کرد که در عمل نقش جبهه واحد عمل کند. توجه کنید که این جایگزین و آلترناتیو، فقط برای مرحله بعد از سرنگونی رژیم ولایت فقیه لازم نیست. خیر، قبل از آن و ضروری تر از آن برای سرنگونی و در همین مرحله سرنگونی استبداد مذهبی لازم است تا بتواند قیام و سرنگونی را به سرانجام برساند.»
مسعود رجوی در پیام خود اصل مسئله فعلی مجاهدین را اینگونه بیان می نماید : 
«..اما همریشان و دم و دنبالچه های آن تا روز سرنگونی، دست از مکر و نیرنگ بر نمی دارند. پرهیز دادن غلیظ از چپ روی و هر گونه اقدام عملی برای سرنگونی و پاسکاری سیاسی بین سلطنت دینی و سلطنت موروثی همراه با شلاق کش کردن مجاهدین و شورای ملی مقاومت ایران در همین شمار است. اما از آنجا که بلحاظ تاریخی بازگشت به سلطنت پیشین نه در فرانسه و روسیه و نه حتی در عراق و افغانستان موضوعیت و جدیت ندارد، نتیجه عملی این ترفند ها، در هر حال حفظ خلافت آخوندی و سلب حق حاکمیت و رای جمهور ملت ایران است…خطوط مداخل ارتجاعی و استعماری برای خنثی کردن قیام و سرنگونی، چنین القا می کنند که این قیام آلترناتیو و رهبری ندارد…»
رجوی بدون نام بردن از دکتر ابوالحسن بنی صدر ، افراد و گروه های سیاسی ملی مذهبی، آنها را عامل جمهوری اسلامی، نیرنگ های ارتجاعی و در ردیف دسته هایی می آورد که خطر اصلی هستند و به راست گرایش دارند. در طرف چپ نیز که سخنش با رضا پهلوی و فرح دیبا می باشد، آنها را عامل استعماری می نامد و با لگد زدن به پدر و جد پهلوی، گوشزد می نماید که استبداد و نظام شاهنشاهی غیر قابل بازگشت می باشد.
مسعود رجوی که زنده یا مرده او چند سالی است در ابهام قرار داشته و در ۱۲ سال گذشته از ترس جان یا جسد به گور سپرده شده، حاضر نیست خودی نشان داده و به اعتقاد مجاهدین، امام زمان و درغیبت صغری به سر می برد. یک بار دیگر نشان داد که مجاهدین و ارتش آزادیبخش موهوم که حضور و جایگاهی در بین مردم ندارد، از نظر او مرکز ثقل جهان بوده و هنوز بر سر قدرت ننشسته، به تارومار و نسخ کشی از دیگران مشغول می باشد.
رویکردی که نشان می دهد، درد او درد مردم نبوده و نیست. درد او سربریدن دیگران، جاه طلبی و قدرت طلبی بر اساس پایه های موهوم و روانپریشی است. پیام شماره ۴ مسعود رجوی یا کسانیکه بنام او اطلاعیه می دهند، تابلو بدون شرحی از آینده مفروض ایران تحت اشغال مجاهدین و دیکتاتوری مطلق فرقه توتالیتری است که سازمان مجاهدین خلق، شورای ملی مقاومت و ارتش آزادیبخش نام دارد!
محمد علوی – ۱۹ دیماه ۱۳۹۶
