هفته نامه لوپوﺋﻥ فرانسه، نوشته است که نمی توان حقایق ناخوشایند و یا مصیبت بار و فاجعه آمیز تاریخی را انکار کرد. بسیار بودند کسانی که از ترس و برای آسودگی خاطر خود می کوشیدند تا نیلِ دونالد ترامپ را به مقام ریاست جمهوری آمریکا حاصل تصادفی تاریخی و اپیزودی کوتاه از پیروزی سیاستمداران عوامفریب تلقی کنند که با انتخابات میان دوره ای کنگره آمریکا پایان خواهد یافت. اما نتایج این انتخابات عکس آن را نشان دارد.
به نوشته لوپوئن، ظهور دونالد ترامپ نشانگر تحول سیاسی آمریکا و محصول تحول عمیق جامعه این کشور است و نه تنها آمریکائیان بلکه سیاستمداران و مردم دیگر کشورهای جهان نیز باید از آن درس های عبرت متعددی بگیرند. از جمله آنکه تفرقه و اختلاف در جامعه سودآور است و برعکس افشای عوامفریبی نه به پیروزی می انجامد نه به تدارک یک برنامه سیاسی مناسب و مورد پذیرش عام. دیگر آنکه وضع اقتصادی جامعه در تعیین نتیجه انتخابات نقش دارد، همچنانکه افزایش سه درصدی رشد اقتصادی و کاهش بیکاری به موفقیت جمهوریخواهان کمک کرد. از سوی دیگر، مردم در انتظار برآورده شدن خواسته هایشان در زمینه برقراری امنیت برای رویارویی با افزایش خشونت، کنترل موج مهاجرت و مقابله با تهدیدات اسلام گرایان افراطیند.
هفته نامه میانه روی لوموند نوشته است که پژواک فراخوان بین المللی کمپین جهانی “بایکوت و تحریم اسرائیل و عدم سرمایه گذاری در آن” که خطاب به هنرمندان سرتاسر جهان برای بایکوت اسرائیل داده شده، روز بروز قویتر می شود.
کمپین جهانی “بایکوت و تحریم اسرائیل و عدم سرمایه گذاری در آن” خواستار استفاده از اهرمهای اقتصادی، آکادمیک، فرهنگی و سیاسی برای وارد آوردن فشار بر اسرائیل است تا این کشور به اشغال فلسطین، شهرک سازی، تبعیضِ میانِ شهروندانِ عربِ فلسطینی و دیگر شهروندانش و به رسمیت نشناختن حق بازگشت میلیونها فلسطینی به سرزمینشان پایان بخشد.
هنرمندان آنگلوساکسون بیش از دیگر هنرمندان جهان به این فراخوان پاسخ مثبت داده اند. در نتیجه فعالیتهای کمپین جهانی “بایکوت و تحریم اسرائیل و عدم سرمایه گذاری در آن” و یکی از مشهورترین نمایندگان و سخنگویانش، “راجر واترز*”، خواننده، ترانه‌سرا، گیتاریست و آهنگساز بریتانیایی و از اعضای پیشین گروه راک “پینک فلوید”، در سپتامبر گذشته هنرمندان بسیاری از شرکت در فستیوال موزیک “متئور*” صرفنظر کردند.
اهالی فرهنگ و هنر اسرائیل نیز که با سیاست بنیامین نتانیاهو در مورد حل ﻣﺳﺄله فلسطین مخالفند، بر سر دوراهی قرار گرفته اند. تعداد اندکی از آنها معتقدند که تحریم فرهنگی اسرائیل راه ﻣﺆثری برای وارد آوردن فشار بر این کشور است اما اکثراً با آن موافق نیستند و احساس می کنند که از این طریق در منگنه گذاشته شده اند. به گفته آنان، هنرمندان از یک سو، در برابر دولتی قرار گرفته اند که رفته رفته دمکراسی و حق آزادی بیان را نادیده می گیرد و از سوی دیگر، در برابر جنبشی که با تحریم فرهنگی اسرائیل ممکن است آنها را بیش از پیش منزوی سازد.
