تا آنجاکه به یادم مانده فکر میکنم سال ۲۰۰۷ بود که با تعدادی از دوستان می خواستیم در ارتباط با رهایی اعضای جداشده پناهنده در کمپ تیپف (چند صد تن از اعضای سازمان که از تشکیلات رجوی فرار کرده و به مرور از سال ۲۰۰۳ به مقر نیروهای آمریکایی مستقر در کنار کمپ اشرف پناهنده شده بودند و با همه وعده و وعیدها راه نجاتی برایشان متصور نبود) یک جلسه در پاریس برگزار کنیم و صدای دادخواهی آنان را به گوش مجامع حقوق بشردر اروپا برسانیم۰
به همین دلیل با تعدادی از شخصیت های سیاسی فعال در پاریس تماس گرفته و آنان را به شرکت در جلسه دعوت کردم. که با استقبال زیادی مواجه شد و برخی دعوت ام را پذیرفتند و تعدادی نیز با عصبایت رد کردند.
با دکتر عبدالکریم لاهیجی تماس گرفتم که ….
یکی دیگر خانم دکتر فریبا هشترودی بود.
شماره تلفن اش را به سختی پیدا کردم و زنگ زدم.
خانم هشترودی گوشی تلفن را برداشت و درخواست کرد که خودم را معرفی کنم.
من خودم را معرفی کردم و توضیح دادم که سال ۲۰۰۱ وقتی راهی برای جداشدن وجود نداشت، از دست مجاهدین در بغداد فرار کردم که سه روز بعد توسط سازمان امنیت عراق دستگیر شده و پس از شکنجه مرا به مهدی ابریشمچی درپایگاه جلالزاده بغداد تحویل دادند … که در نهایت پس از ماه ها شکنجه توسط مهدی ابریشمچی، حسن نظام الملکی، مهوش سپهری و …در حضور ۴۰۰۰ نفر از اعضای سازمان، مسعود رجوی مرا به اعدام محکوم کرد…
به اینجا که رسید، خانم فریبا هشترودی صحبتم را با عصبانیت قطع کرد و گفت قبول نمیکنم. مجاهدین خلق نه زندان و شکنجه گاه دارند و نه کسی را به اعدام محکوم کرده اند. و در ادامه به عنوان ختم کلام گفت به هیچ عنوان نمی تواند قبول کند که مجاهدین خلق مرا زندانی، شکنجه و محکوم به اعدام کرده باشند…
سال ها از این ماجرا گذشت تا اینکه در۱۸ آوریل ۲۰۱۶ طی مصاحبه ای با علی لیمونادی شجاعانه اشتباه آنروزاش را پذیرفت و اذعان داشت که مجاهدین هم زندان دارند و هم افراد خود را شکنجه کرده اند!
ویدیویی که می بینید یک دقیقه از خود افشاگری شجاعانه خانم دکتر فریبا هشترودی عضو سابق شورای ملی مقاومت مجاهدین خلق است.
امید که مابقی اعضا و وابستگان نیز از او آموخته و خود را از قید و بندهای فرقه رجوی رها سازند.
پنجشنبه ۲۸ اسفند ۱۳۹۹ – ۱۸ مارس ۲۰۲۱ – جواد فیروزمند
