بیست سال پس از مرگ فرانسوآ میتران، بیش از هزار نامۀ رئیس جمهوری فقید فرانسه به معشوقش خانم آن پنژو که طی سی سال نوشته بود، با اجازه این خانم، توسط انتشاراتی گالیمار در روز ١٣ اکتبر منتشر خواهد شد.
این کتاب که “نامه‌ها به آن: ۱۹۶٢-١٩٩۵” نام دارد، مجموعه ای از 1218 نامه را دربر می گیرد که در آنها مردی علاقمند به ادبیات، شعر می‌نوشت، درد و دل می کرد، احساسات عمیق و گاه دردناک، سخنان گاه گله‌آمیز و پر از عشق را بیان می‌نمود.
نخستین آنها، تاریخ 1962 یعنی کمی پس از آشنائی با “آن” را بر خود دارد. میتران، در آن سال 47 ساله است و “آن” 20 سال دارد.
در ماه‌های پس از آشنائی، “میتران” که نماینده پارلمان است، همه روزه یک نامه به زن جوان محبوبش می نویسد؛ آخرین آنها که تاریخ ماه سپتامبر 1995 یعنی چند ماه پیش از مرگش را بر خود دارد، زمانی نوشته شده که میتران بیمار برای استراحت به “برتانی” رفته و از آن جا به “آن” می نویسد که او بخت بزرگ زندگی‌اش بوده است.
“آن” که امروز 73 سال دارد، برای فرانسویان تقریباً ناشناخته است و آنها تنها قامت بلند وباریک اما مبهم او را که توری سیاه بر چهره داشت و غمی ژرف از صورتش می بارید، در عکسی در روز 11 ژانویه 1996 در پشت خانواده رسمی “میترآن” به هنگام به خاکسپاری او به خاطر می‌آورند.
“آن پنژو” وجودش را به مدت بیش از پنجاه سال پنهان نگاه داشت. او که در مدرسه “لوور” تدریس می کرد، تنها یک بار به یک روزنامه نگار “بی بی سی” که زندگی نامه “میتران” را می نوشت و به او می گفت وی تا ابد نمی‌تواند پنهان بماند، گفت که «سی و دو سال زندگی پر از خوشبختی و شوربختی داشته است».
زنی که هیچ مرد دیگری را پیش از میتران و پس از او نشناخت، پس از تولد دخترش “مازارین”، در سال 1974 گفت که این بزرگترین هدیه ای بوده که به او داده شده.
شماری بر این باور بودند که “آن پنژو” هیچگاه خودی نشان نخواهد داد؛ اما یک سال پیش، به دوستی که چون خود وی کارشناس تندیس گری قرن نوزدهم و مسئول چاپ کتاب‌های هنری نزد “گالیمار” بود، ده‌ها جعبه کفش را نشان داد که در آنها این نامه ها به دقت گردآوری شده بودند. او نمی‌خواست که پس از مرگش این نامه‌ها پراکنده شوند. “آن پنژو” به مدت یک سال همه این نامه‌ها را بازنویسی کرد و یادداشت‌های خود را نیز بدان‌ها افزود.
حال شماری می‌گویند که این مجموعه شاهدی از یک بخش از تاریخ فرانسه است و چهره دیگری از یک رئیس جمهور ادیب را می‌دهد که عاشق بود، اما به عنوان انسانی ماکیاول‌وار و سرد معروف شده بود و همه بر این باور بودند که رفتارش همواره با حسابگری توأم بوده است.
افزون بر این نامه‌ها، نشر “گالیمار” “یادداشت‌هائی برای آن: 1964-1970” را منتشر می کند که 22 کتابچه مکاتبه با قطع ٢۱x٢٩،٧ را در بر می گیرد که در آنها میتران مقاله‌های سیاسی، تصاویر خود، کاریکاتور و حتا آگهی های ساده را می‌برید و می‌چسباند و در کنارشان دیدگاه خود را می نگاشت. او سپس این کتابچه‌ها را به “آن” می‌سپرد.
