عملیات خونین اردوگاه اشرف چگونه و با چه اهدافی انجام گرفت؟

ایرج مصداقی درباره ادامه حضور مجاهدین در عراق هشدار می دهد که مجاهدین نیرو ئی هستند که با نیرو های درون حکومت عراق دشمنی تاریخی دارند و عملاً دست در خون یکدیگر دارند. بنابراین نمی شود تصور کرد که این دولت و متحدش جمهوری اسلامی اجازه حضور در عراق را به مجاهدین بدهند. 
او یادآوری می کند که در دهسال گذشته – پس از سقوط صدام – به مجاهدین بارها و بارها گفته شده است که شعار ” چو اشرف نباشد تن من مباد” شعاری واقع بینانه نیست اما کسی گوش نمی کرد. ولی همین امروز خانم رجوی در پاسخ به معاون وزیر خارجه آمریکا خروج از ” اشرف ” را پذیرفت. این نکته ای است که مجاهدین هیچ گاه از هیچ کس نپذیرفتند ، تا سرانجام مجبور به پذیرش آن شدند.

درست یک هفته پیش در چنین روزی خبر رسید که گروهی ناشناس مسلح به اردوگاه اشرف در عراق حمله کردند و در یک عملیات خونین پنجاه و دو نفر از ساکنان این اردوگاه را، که افراد سازمان مجاهدین خلق بودند، قتل عام کردند و گفته می شود که تعدادی را نیز همراه خود برده اند.
در پی این حادثه که در محافل ایرانیان در کشورهای مختلف جهان موجی از انزجار بر پا کرد، سازمان های مدافع حقوق بشر بلافاصله با انتشار بیانیه هائی این اقدام خشونت امیز و خونین را محکوم کردند.
در حالیکه فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر و نیز بسیاری از سازمان های دفاع از حقوق بشر در ایران مسئولیت این حادثه را بعهده دولت عراق گذاشتند، عبدالکریم لاهیجی و نیز شیرین عبادی و برخی دیگر از کارشناسان حقوق بشر با اشاره به محتوای بیانیه سپاه پاسداران آنرا به معنای مشارکت در این حادثه و یا حمایت از آن تفسیر کردند.
در واقع سپاه پاسداران با اظهار خشنودی از این واقعه آنرا “انتقام الهی” نامید که “مایه تشفی خاطر امت اسلامی” شده است.
سردار پاسدار قاسم سلیمانی فرمانده نیروهای قدس نیز در گزارشی به مجلس خبرگان، بی آنکه خشنودی خود را پنهان کند مدعی شد که با این کار
” وعده خداوند محقق شده است.”
کمیسیون امنیت ملی مجلس اسلامی نیز این جنایت را اقدامی علیه “اشرار و جنایت کاران” توصیف کرد.
در پی این حادثه گروههای متعددی از شخصیت های ایرانی با انتشار اطلاعیه هائی این حمله را محکوم کردند و برخی خواستار تشکیل یک کمیسیون حقیقت یاب شدند. بسیاری از این اطلاعیه ها از سازمان ملل متحد تقاضای دخالت و رسیدگی کرده اند. این در حالی است که خانم رجوی از سازمان ملل خواست که با ارسال نیروهای کلاه آبی آنها را در اطراف دو اردو گاه اشرف و لیبرتی مستقر سازد.
براستی با توجه به اینکه هیچ کس مسئولیت این اقدام را بعهده نگرفته است چه کسانی آمران و عاملان این حادثه بوده اند؟
در گفتگوئی با آقایان مجتبی طالقانی ، رضا علیجانی و ایرج مصداقی کوشیده ایم برای سئوالاتی از این دست پاسخی بیابیم.
مجتبی طالقانی در پاسخ به پرسش درباره آمران این حادثه با اطمینان می گوید کاملاً روشن است که دستور دهنده و عامل اصلی این حمله خود جمهوری اسلامی و سپاه پاسداران و مشخصاً سپاه قدس بوده است که اینک در عراق نفوذ بسیار زیادی دارد. این سپاه هر موقع که اراده کند می تواند عملیاتی را به این شکل انجام دهد. طالقانی البته برای عراق هم در این ماجرا
” نقش اساسی ” قائل است.
بعقیده مجتبی طالقانی هم اکنون مذاکراتی در دستور کار دولت های جمهوری اسلامی و آمریکا قرار دارد و ” من فکر می کنم که این حمله بخشی از شروطی است که جمهوری اسلامی برای مذاکرات بعدی روی میز گذاشته است.”
طالقانی درپاسخ به پرسشی درباره نقش آمریکا و دیگر کشورهای غربی در رابطه با مجاهدین عقیده دارد که باید دانست چرا آمریکا هیچ دخالتی در حفاظت از امنیت مجاهدین نمی کند؟ بنظر او حمله به مجاهدین در عراق جزو خطوط قرمز آمریکا نیست. تجربه نشان داده است که وقتی آمریکا بخواهد خط قرمزش را به دولت عراق تحمیل کند اینکار را انجام میدهد. او می گوید حمله به مجاهدین هیچ گاه خط قرمز سیاست آمریکا نبوده است.
طالقانی در این گفتگو ها به نکته دیگری نیز در رابطه با علت حمله سپاه به قرارگاه اشرف اشاره می کند. او معتقد است که در در جریان تحولات اخیر ایران (منظور انتخابات ریاست جمهوری و پیامد های آن است)سپاه یک مقدار نفوذ خودش را باید از دست می داد. این حرکت سپاه قدس را در حمله به مجاهدین ،یک نوع اظهار قدرت از سوی این سپاه باید تلقی کرد.
*رضا علیجانی در پاسخ به پرسش مربوط به مسئولان حمله به کمپ اشرف می گوید کسانی که بالا ترین نفع را از حادثه حمله به اردوگاه اشرف می برند همین نیرو های نظامی – امنیتی در ایران هستند. که البته اظهار نظر صریح هم کرده اند.
علیجانی می گوید در ایران ما با یک حکومت یک دست و یگانه ای سر و کار نداریم. الان در یک حرکت سیاسی، که هم شاید به نفع مردم ایران باشد ، هم حتی به نفع جمهوری اسلامی، ترجیح این باشد که با قدرت های جهانی مذاکره بشود و صلح شود و تعاملی انجام گیرد برای برداشتن تحریم ها. اما از سوی دیگر اگر ، فرض کنیم که نیرو های امنیتی ایران در مضان اتهام هستند که در این حادثه متهم درجه اول بشمار می روند، بلحاظ سیاسی و تاکتیکی از قضا موقعیت مناسبی است. یعنی اگر جنبه های اخلاقی و انسانی را کنار بگذاریم ، فقط از نظر تاکتیکی، درست در موقعی که ایران حرف از تعامل می زند – و در سوریه نیز اوضاع بحرانی است-طبیعی است که می شود یک نوع سوء استفاده از شرایط سیاسی کرد. او می گوید همیناوضاع ویژه باعث شد که خبر این فاجعه در بسیاری از خبرگزاری ها حتی در میان خبر های کوتاه هم منعکس نشد. علیجانی این را نوعی فرصت طلبی سیاسی تلقی می کند.
رضا علیجانی در بخش دیگری از این گفتگو ها در توصیف طرز تفکر مجاهدین می گوید برخورد دشمن محوری که مجاهدین دارند الان یک تشابه هائی بین فرهنگ آنها و فرهنگ بسیجی ها بوجود آورده است. یعنی هر دو خون محور، فدا محور ، رهبر محور و دشمن محور هستند.
بعقیده علیجانی این طرز تفکر در مرحله کنونی جامعه ایران – که وجه مدرن آن نقش غالب را دارد- دیگر خیلی قابل پذیرش نیست.
او می گوید در این تلقی نیرو های دیگر سیاسی ایران یک احساس هراسی از مجاهدین دارند برای اینده دموکراسی در ایران. در حالیکه مجاهدین می توانستند یک فرصت باشند نه یک تهدید.
*ایرج مصداقی در این گفتگو ها اظهار نظر می کند که در حادثه خونین کمپ اشرف ، کشورهای غربی و یا آمریکا نقشی نداشته اند و ما نمی توانیم آنها را مسئول این موضوع بدانیم. گر چه اضافه می کند که در ارتباط با شرایطی که در عراق هست و اجازه می دهد این جنایت اتفاق بیفتد سازمان ملل و دولت های غربی مسئول هستند .
مصداقی اضافه می کند که دست جمهوری اسلامی در این حادثه را می شود بطور قطع دید.
بعقیده مصداقی هدف اولیه رژیم ربودن این افراد بوده است، بقصد انتقال آنها به ایران. کما اینکه هفت نفر را هم ربوده و برده اند.
او می گوید متاسفانه اطلاع رسانی درستی از این جنایت، نه از طرف سازمان مجاهدین و نه از سوی افراد باقی مانده ، تا به این لحظه انجام نشده است. بیشتر مراسم سوگواری انجام می شود تا روشنگری . تا معلوم شود چه کسانی پشت آن بوده اند؟ چه عناصری آنرا هدایت کردند؟ چه عناصری تسهیلات لازم را فراهم کردند؟
مصداقی اظهار اطمینان می کند که دولت عراق بدنبال تهیه گزارشی از واقعیت ها نیست و نخواهد بود.
در مقابل این پرسش که چرا چند و چون این عملیات در ابهام و سکوت قرار دارد می گوید این پاسخی است که مسئولین سازمان مجاهدین باید بدهند، که چرا بعد از یک هفته هیچ گونه اطلاعی از نحوه اجرای این جنایت بزرگ داده نشده است؟
ایرج مصداقی درباره ادامه حضور مجاهدین در عراق هشدار می دهد که مجاهدین نیرو ئی هستند که با نیرو های درون حکومت عراق دشمنی تاریخی دارند و عملاً دست در خون یکدیگر دارند. بنابراین نمی شود تصور کرد که این دولت و متحدش جمهوری اسلامی اجازه حضور در عراق را به مجاهدین بدهند.
او یادآوری می کند که در دهسال گذشته – پس از سقوط صدام – به مجاهدین بارها و بارها گفته شده است که شعار ” چو اشرف نباشد تن من مباد” شعاری واقع بینانه نیست اما کسی گوش نمی کرد. ولی همین امروز خانم رجوی در پاسخ به معاون وزیر خارجه آمریکا خروج از ” اشرف ” را پذیرفت. این نکته ای است که مجاهدین هیچ گاه از هیچ کس نپذیرفتند ، تا سرانجام مجبور به پذیرش آن شدند.

RFI