من طی این سی سالی که با سازمان مجاهدین در شورا همکاری داشتم البته مانند هر انسان فعالی مرتکب اشتباهات فراوان شده ام. مگر می شود کار سیاسی انجام داد و اشتباه نکرد؟
روشها و کارها و موضعگیریهای شورا اشتباهات زیادی داشته اند. یکی ار بزرگترین خطاها گردن گذاشتن به این رویه غیر دموکراتیک و نا امن بوده که رآی گیریها به خواست و اصرار آقای رجوی علنی بوده اند یعنی اعضاء شورا نمی توانسته اند در امنیت و حفاظ چادر فکری خودشان به موضوع مطروحه رآی دهند.
می بایست در جمعی که وزن بسیار سنگین مجاهدین برتری داشته به مسائل مورد اختلاف به طور علنی رآی دهند. خب، در دنیای دموکراتیک بی خودی رآی گیری مخفی و امن رسم نشده . فقدان این روش آزاد رآی دادن موجب فشار شدید حضوری و جوّ فشار می شد و لذا رآی گیریها مخدوش. خاطرات تلخی از این نوع رآی گیری و جوّ فشار دارم .
یکی از مهمترین و تلخترین این خاطرات مجلس رآی گیری بسیار پر فشار علیه آقای متین دفتری و… بود : عبارت « به اتفاق آراء » یک دروغ بیشتر نبود. من در این مجلس باید فریادم را علیه این وضعیت بلند می کردم و نکردم. از این بابت شرمنده ام. تلخی این صحنه را از یاد نمی برم .
از این نمونه ها کم نبوده اند ولی کارگزاران سازمان در ایراد فشار به اعضای شورا و جوّسازی برای پیشبرد مقاصد و طرحهای سازمانشان خبره بوده اند. به انحاء مختلف جوّ فشار را تنظیم می کردند.
آقای ایرج شکری در نوشته ها و گزارشهای خودشان خوب به این وجه مشگلات توجه داده اند. بله ، این نکته درست است که انتقاد از گفتار و رفتار خودم و خودمان خیلی مهم است. در حد خودم برای این امر مهم آمادگی دارم.
دکتر کریم قصیم
منبع؛فراخوان مستقل برای خروج انسانی ساکنین لیبرتی از عراق
