1 . فرقه گرایی مانعی در برابر دموکراسی و آزادی
نظامیان بعثی در زمان حاکمیت صدام به ما “جماعت رجوی” می گفتند . ما اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران نبودیم ، بلکه عضو عشیرهء رجوی بودیم . همین نامی که عراقی ها به ما داده بودند ، گویای ماهیت فرقه ای سازمان بود . البته عشیرهء کسی بودن در عراق هیج گونه عیب و عاری نداشت . سراسر عراق عشیره ای و قبیله ای بود و نظام فئودالی بر آن حاکم بود .اما تبدیل کردن یک سازمان مترقی و متعلق به کشوری که یک دورهء گذار از فئودالی به سرمایه داری را طی کرده بود و مدعی مبارزه برای استقرار نظامی فراتر از سرمایه داری بود ، به یک عشیره و قبیله ، علاوه بر هوش و ذکاوت مخرب ، مقداری بی شرافتی هم می خواهد که شخص رجوی واجد آن بود .رجوی در جریان انقلاب ایدئولوژیک و رفتن به عراق ، گام به گام سازمان را به یک فرقه تنزل داد . کسانی که در این شک دارند خوب است دربارهء فرقه ها ، ویژگیها و سرنوشت آنها مطالعه کنند . شکی وجود ندارد که ” جماعت رجوی” یک فرقهء تمام عیار است . فرقه گرایی و عشیره پرستی مانع مهمی برای اسقرار دموکراسی است . تجربهء عراق و افغانستان در مقابل چشمهای ماست . عراق بعد از صدها هزار کشته و زخمی و آواره ، بعد از ویرانی زیر ساختهای اقتصادی ، بعد از پرداخت این بهای سنگین ، تازه در آستانهء جنگ داخلی قرار گرفته است . جایی که نطام فرقه ای حاکم باشد ، مزهء آزادی و دموکراسی چشیده نمی شود .یکی از ویژگیهای رهبران فرقه ها غیر پاسخ گو بودن آنهاست . ایرج مصداقی در گزارش 92 و 93 رجوی را در برابر پرسش های متعددی قرار داده است . کسی که ادعای رهبری یک جنبش را دارد باید بتواند پاسخ گو باشد . آن شعارهای تو خالی و بیانیه های چند ماده ای کجا باید محک بخورند ؟ اگر رجوی به ایرج مصداقی که در سابقهء درخشان و مبارزه و مرزبندی اش با رژیم تردیدی وجود ندارد پاسخ ندهد ، پس به چه کسی می خواهد پاسخ بدهد ؟
یک روز خامنه ای که برای سخنرانی به دانشگاه رفته بود ، بر برابر پرسش غیر منتظرهء بک دانشجو قرار گرفت . آن دانشجو به مدت بیست دقیقه رهبر جمهوری اسلامی را مور سوال و انتقاد قرار داد و خطاب به وی گفت : نمی دانم چرا در این کشور کسی نمی تواند به شما انتقاد کند و اطرافیان از شما بت ساخته اند .
رهبر جمهوری اسلامی تلاش کرد با حفظ وجههء خود و با پاسخ دادن به برخی از آن پرسش ها قضیه را جمع و جور کند . شکی نیست اگر اطرافیان خامنه ای و برگزار کنندگان آن جلسه می دانستند که آن جوان می خواهد رهبر را به پرسش بگیرد ، یا او را به آن جلسه راه نمی دادند و یا جلسه را به گونه ای برگذار می کردند که این اتفاق نیفتد . خامنه ای تلاش زیادی کرد که در برابر آن پرسش ها ظاهر را حفظ کند و خود را انتقاد پذیر نشان دهد . اما رجوی در برابر پرسش های مصداقی حتی ظاهر را هم حفظ نکرد . اگر کسی از همین صحنه نتیجه گرفت که رژیم از اپوزیسیونش پاسخگو تر است (همیشه اپوزیسیون ها پاسخگو هستند نه رژیم ها ) مقصر چه کسی است ؟ آیا می شود به مصداقی گفت : چرا سوال می پرسی تا همگان بفهمند که ما پاسخگو نیستیم !؟ آیا می شود شیپور را از سر گشادش نواخت؟
2 . این تیرها به سوی چه کسی نشانه رفته اند ؟
در کجای گزارش 92 و 93 می بینید که مصداقی به مبارزهء مجاهدین با رژیم انتقاد کرده باشد ؟ تمامی تیرهای انتقاد به سوی جاها و نقطه هایی از مجاهدین پرتاب شده اند که مرزبندی شان با رژیم مخدوش شده است . هر جایی که روشها و منشهای آنها به نوعی با رژیم پیوند خورده است و یا به سود منافع رژیم بوده است مورد انتقاد قرار گرفته اند . گفته است چرا به جلاد نامه می نویسی و خودت را حقیر می نامی ؟ چرا مبارزین را کت بسته به رژیم تحویل می دهی ؟ چرا از روشهایی که جلادان در زندان برای تواب سازی استفاده می کردند در تشکیلات مجاهدین استفاده می کنی ؟ چرا در مورد اعدام شده گان آمار دروغ می دهی تا مردم آمار درست را هم باور نکنند ؟…سمت و سوی این تیرها به سمت رژیم است یا مجاهدین ؟
3 . جنایات رژیم ؟
مصداقی اتفاقا برای ادامهء افشاگری و مبارزه اش با رژیم چاره ای جز نوشتن گزارش 92 و 93 نداشت . اگر او در برابر ناصادقی ، کلاشی ، دروغ گویی و شارلاتان بازی رجوی نمی ایستاد ، چرا من و امثال من باید روایاتش از جنایات رژیم در زندان را باور می کردیم؟ اگر او در برابر نقض حقوق بشر در مناسبات سازمان که به تواتر رسیده است نمی ایستاد ، آیا افشاگری هایش در مورد نقض حقوق بشر در زندان های ایران ارزش و اعتباری داشت ؟ از یک طرف رژیم با امکانات کلان مشغول تحریف تاریخ زندان و جنایت هایش است . از سوی دیگر مجاهدبن با ارائهء آمارهای عجیب و غریب ، خواسته یا نا خواسته همان سیاست را دنبال می کنند . نسل جوان که آن سالها را ندیده چگونه حقیقت را تشخیص دهد ؟ نوشتن گزارش 92 و 93 تصمیم سختی بوده که او برای لوث نشدن مبارزه اش با رژیم گرفته است .
این موارد را همینطور می توان ادامه داد . اما در گزارش 92 و 93 حتی یک مورد هم نمی توان پیدا کرد که سمت و سوی انتقاد ها در نهایت رژیم نبوده باشد . رجوی فقط در جاهایی از مصداقی سیلی خورده که در معنا با رژیم هم سنگر شده است .
ع ریحانی
منبع:پژواک ایران
