این روزها خیلی صبر کردم تا موضع گیری خانم رجوی از اعتراضات بانوان ایرانی بر علیه حجاب اجباری در ایران سخنی بگوئید و در رسانه های خودشان موضوع گیری کنند چونکه خانم رجوی خودش را مدافع حقوق بشر و مدافع زنان و مدافع زندانیان سیاسی میدانند و دائما زیراین پرچم ها سینه میزنه
یاد روزی افتادم که از خانم رجوی سوالی کردم در مورد حجاب و کینه ای او نسبت به خودم زمانیکه در فرقه رجوی بودم من را به کشور نروژ فرستادند و بمن گفتند که مسئول آن کشور هستم برای جذب ایرانیانی که در کشور نروژ هستند .
در آنجا با بعضی از ایرانیان ملاقات داشتم و آنها از من سوال میکردند که اگر زمانی دولت ایران سرنگون شد و مجاهدین بر سر کار آمدند وضعت حجاب و پوشش بعد از سرنگونی چگونه است من با این نوع سوالات خیلی زیاد روبرو شدم.
درست در همان روزها خانم رجوی تمام مسئولان را به فرانسه فراخواند که از شرایط کشورها و اینکه مسئولین جدید چه پیشرفتی داشتیم را جویا شود و من با پاسپورت سوئدی به کشور آلمان پرواز داشتم پرواز من از کشور سوئد به شهر دوسلدورف بود ساعت پرواز طوری بود که زیاد کنترل نمی شد و به لحاظ امنیتی پایین ترین نصبت به فرودگاه فرانکفورت بود ( البته شاید حدود 40 نفر بودیم از کشورهای مختلف که با پروازهای مختلف می آمدیم ) از شهر دوسلدورف در المان با ماشین به سمت فرانسه حرکت کردیم.
روز بعد که ما وارد جلسه شدیم خانم رجوی از تمام ما پرسید که در چه مراحلی قرار داریم و آیا صحبتهای مسعود رجوی را ملکه ای ذهن خود کردیم ( مسعود به ما قبل از پرواز از عراق به فرانسه با تک به تک ما نشست گذاشت و به ما گفت که اروپا یخ زده تک به تک شما ها وظیقه دارید که مهر تابان را به فرانسه ببرید و پیام مهر تابان را به گوش ایرانیان بی بخار خارجه نشین برسانید )که من بلند شدم و از خانم رجوی سوال کردم که نظر ما در مورد حجاب و نوع پوشش بعد از آزادی چیست؟
تمام مردم نوع پوشش ما را نمیخواهند همه که مثل من مجاهد نیستند و اینکه نسلی هستند که در اروپا و آمریکا بدنیا آمدند و بزرگ شدند و با فرهنگ غرب آشنا شدند و این نوع حجاب را نمیپسند.
خانم رجوی سکوت کرد و چیزی نگفت مسئولین در آن موقع به من حمله کردند و انواع فحش و تهمت ها و به من تف کردند. بعد از آن خانم رجوی گفت که یکبار برای همیشه حجاب ما اسلامی ست و همانطور که در شعارها ست جمهوری دمکراتیک اسلامی ایران وما باید طوری رفتار کنیم که زنان تحت هیچ شرایطی نباید مثل فنر باز شوند چونکه در رژیم آخوندی به زنان خیلی ظلم شده.
و اگر کسی بخواد با فرهنگ غرب بیرون بیاید اول برایش کار توضیحی میکنیم اگر قبول کرد که هیچی اما اگر قبول نکرد روز بعد عکس او را در روزنامه میزنیم و انتقاد خودمان را هم کنارش میزنیم و از آن روز تا آخر جلسات که یک هفته ادامه داشت اجازه هیچ سوالی را هم بمن ندادند.
اما کینه ای که از من به دل گرفت همانجا تمام نشد من برگشتم به کشور آلمان که از آنجا برگردم به کشور نروژ ابتدا بمن گفتند کارهای قانونی دارم و برای انجام آنها به اداره ای مهاجرت باید برم و بعد از چند روز میبایست که بر می گشتم وقتی به مسئولین در شهر کلن گفتم که پاس من سوئدی هست و احتمال لو رفتن من هست.
آنها بمن گفتند که هیچ ربطی به آنها ندارد و اینکه وقتی از نروژ بیرون میرفتم به این فکر نکردم و گفتند که زمینی وارد کشور دانمارک میشم واز آنجا با یکی از هواداران مجاهدین که در دانمارک مستقر هست من را به سوئد میبره و با اعتمادی که داشتم و فکر میکردم واقعا برای آزادی و جامعه ای بی طبقه توحیدی مبارزه میکنند.
من با اون هوادار سوار بر کشتی شدم و به کشور سوئد در مرز یوتبوبری وارد شدم اما من دستگیر شدم و ماموریت اون هوادار این بود که دستگیری من را به سازمان گزارش کنه سازمان طی سه هفته ای که در زندان سوئد و دانمارک به سر میبردم هیچ تلاشی برای ازادی من نکردند انها منتطر بودند که من به ایران برگردن بشوم وقتی به آلمان برگشتم در اینجا هم تلاشی نکردند
وقتی ماهیت فرقه ای رجوی برای من آشکار شد و فهمیدم که آنها با رژیم ایران فقط برسر قدرت میجنگد تصمیم گرفتم تا حقایق را بر ملا کنم برای همین حکم مرگ برای من صادر کردند و دائما از آن زمان تا به حال به شکل های مختلف من را مورد شانتاژ و ترور شخصی قرار داده اند.
زهرا معینی – وب سایت زنان ایران
