بی اندازه خوشحال شدم وقتی که ویدیو ورود محمد تورنگ دوست عزیزم را به نزد خانواده اش دیدم، همین دو روز پیش بود که این ویدیو را تماشا کردم.
هنگام روبرو شدن محمد تورنگ با مادرش بی اختیار اشک از چشمانم سرازیر شد،نمی دانم، شاید به یاد مادرم افتادم که در لحضه دیدار پس از از بیست و یک سال دوری بیهوش نقش بر زمین شد، در لحضه در دلم به رجوی و تشکیلات کثیفش صد لعنت فرستادم که کارگردان چنین صحنه های آزار دهنده ای است، براستی چه مادران و پدرانی که چشم به در دوختند تا فرزندشان از اسارت رجوی خلاص شوند اما از بی رحمی رجوی ها در انتظار دیدار فرزند خود از دنیا رفتند و در لحضه بستن چشم خود رجوی ها را هزاران بار لعنت کردند.
هنوز هم مادران سالخورده و پدران رنجوری که فرزندی در بند رجوی دارند چشم خود را به در دوخته اند تا شاید روزی فرزند و جگرگوشه خود را آزاد شده از چنگال اهریمن ببینند.
اما از اینکه دوستم محمد تورنگ هم توانست از بند اسارت خلاص شود و به آغوش خانواده باز گردد بسیار خوشحالم و این خود خاری است به چشم نحس رجوی که مخالف خانواده است و هرگز تحمل دیدن پیوند خانوادگی کسی را ندارد.
با جدا شدن محمد تورنگ و تورنگ ها، و صل مجدد به خانواده، بر تشکیلات رجوی لرزه ای شدید وارد می شود و نوید فروریزی تشکیلات مخوفش را سر می دهد، باشد تا دیگر دوستانمان که هنوز دربند تشکیلات هستند با شنیدن خبر بازگشت محمد تورنگ به کانون گرم خانواده به خود آیند و سقف تشکیلات مخوف رجوی را بر سر سرانش فرو ریزند و به دنیای آزاد بازگردند،آری به همین روال فروپاشی تشکیلات دیکتاتوری نزدیک است.
ادوارد ترمادو ـ کانون آوا
