غلامرضا خسروی، قربانی اهداف باند رجوی!
درباره اعدام «غلامرضا خسروی» قلم های زیادی به ناحق بر روی سایت های اینترنتی مجاهدین لغزید، نامه منسوب به او برای رئیس جمهور خود خوانده مجاهدین و پیام هایی که شک و شبهه زیادی در اصالت آنها وجود دارد، پس از مرگ او انتشار یافت. تا تصویر او در کلکسیون اورسوراواز قرار گرفته و برای سان دیدن مریم رجوی قاب گردد.
اما کار تمام نشده است. رجوی به چنین “قهرمان” سازی احتیاج داشت که برای او مهیا گردید. خانواده اش به عزا نشست و قله دیگری به سراب توهمات رجوی افزوده گردید. می گویند تصاویر بزرگی از او در حال آماده سازی است تا در شو سالانه ویلپن بر سردر سالن ها، فرش سرخ و بر پیشانی سن قرار گیرد. تا جنگ طلبان خوش نشین و مزدبگیر ، پشت سر مریم رجوی بر آستان او سر تعظیم فرود آورند.
از محیط خانواده خسروی نیز خبرهایی وجود دارد مبنی براینکه پیمانکاران داخلی رجوی تلاش بسیار می نمایند تا همسر،فرزند یا مادر غلامرضا را به پاریس قاچاق کرده و شو پنج قاره ای او را پربارتر نمایند. ظاهرا مریم رجوی به چنین نمایشی نیاز دارد تا حقوق بشر او در باره اعضا و هوادارانش تکمیل شده و سرنگونی قریب الوقوع گردد!
از مدتی پیش که نام غلامرضا در گوشه و کنار رسانه های مجاهدین به نمایش درآمد، هدف روشن و مشخص بود. برای ما که تا حدودی با شگردهای این باند آشنایی داریم، تعیین مسیر جدید و رساندن او به نقطه اعدام از اهداف پلید این فرقه مخوف بود.
او در ایران اعدام شد. به جرم هواداری، کمک مالی،جاسوسی و ارتباط با فرقه تروریستی رجوی.
البته داوری در این باره کار ساده ای نیست.همانگونه که اعدام، مرگ و نابودی خواسته هیچ انسانی نمی باشد.این حقیر از هر گونه اعدام با هر عنوان، نسبت، حکم و قانونی که از آن حمایت کند، مخالف هستم. معتقدم زنده ماندن افراد محکوم برای جامعه هشتاد میلیونی ایران، حتی با جرم های بیشتر از آنچه برای «غلامرضا» عنوان گردیده، صدها برابر بیشتر از قاب کردن آنان در خاک سرد سودآور می باشد.
از طرفی ارتباط یا کمک مالی نیم بندی که نه می توانست غلامرضا را به خواسته هایی که رجوی در بوق می دمد، برساند و نه جامعه ایران را با مدل های رجوی پسند تغییر دهد. درباره این واقعه باید گفت؛ زیان اش را مردم ایران می بینند و سود اش به جیب رجوی سرازیر می گردد.
رجوی نیز با کمک های مالی اینچنینی به هیچ جا نرسیده است. چرا که آنها در فریبکاری و شیادی، حرفه ای و کارآزموده هستند. اعلام کمک مالی به تلویزیون رجوی یک شگرد تبلیغاتی است، به این معنی که تصویر او در ایران بیننده دارد. آیا واقعا چنین است؟ کدام ایرانی وطن پرست و فراغ بال، بیننده تلویزیون جعل و جهل رجوی است؟ آیا جز نفرین روزمره مردم به رجوی و اعوان وانصاراش خاطره دیگری در اذهان ایرانیان باقی مانده است؟
اکنون برای همه به اندازه کافی روشن است که منابع مالی رجوی افرادی مانند غلامرضا نیستند. پس از صدام حسین، برخی کشورهای عربی و سرویس های جاسوسی بین المللی می باشند که در ارتباط تنگاتنگ با این گروه بوده و در همه زمینه ها به رجوی یاری می رسانند تا یک مشت جنایتکار واقعی، “کبوتر آزادی” به پرواز درآورد. کبوتری که جز مرگ نمی زاید و اگر غیر از این بود، حتما با سی سال پروسه خیانت بار و کمک همه جانبه صدام حسین و مساعدت غیبی جنگ طلبان غربی ، به مدل های مختلف جنگی یا مخملی به “پرواز” در می آمد!
با آرام گرفتن «غلامرضا» در خاک سرد، رجوی به دف زنی و نوحه سرایی در باره “حقوق بشر”، عقیده و آزادی بیان پرداخت. “حقوق بشر”ی که سال ها است او و دارودسته جنایتکاراش در حق مردم ایران و خانواده ها ضایع کرده و آنچنان اعضای ناراضی و جداشدگان را در اقصی نقاط جهان زیر شلاق مزدوری و جاسوسی گرفته که اگر صدام سقوط نمی کرد، بیگمان راضی به آزاد کردن حتی یک نفر از آنان نبود.
غلامرضا خسروی به دست مجریان حکومتی اعدام شد.اما به اعتقاد من و به معنای واقعی، غلامرضا خسروی و نمونه های مشابه گذشته را، رجوی به پای چوبه دار و اعدام برد!
5 ژوئن 2014
محمد علوی
