همانگونه که از سالیان پیش و قبل از خروج مجاهدین از عراق برای ما اعضای جدا شده قابل پیشبینی بود و همواره گفته و تآکید کرده بودیم که با خروج مجاهدین از عراق کار سازمان و تشکیلات تمام شده است، امروز شاهد ریزش دنباله دار نیرو در سازمان مجاهدین هستیم، حتی گفته بودیم که اگر سازمان سرسوزنی درگاه مناسبات و تشکیلات خود را شل کند تا خانواده ها بتوانند با عزیزان خود تماس و ملاقات داشته باشند، این ریزش نیرو سرعت بیشتری به خود خواهد گرفت، ترس سازمان مجاهدین هم از ممنوع کردن دیدار خانواده ها همین است و بس.
چندی پیش محمد تورنگ از چنگال رجوی ها رها شد و به خانواده خود پیوست، حالا هم بهمن و سعدالله، شخصآ با آزاد شدن هر کدام از دوستانمان خوشحال می شوم و برایشان آرزوی زندگی خوب و شیرین در دنیای آزاد را دارم، به بهمن اعظمی و سعدالله سیفی هم سلام و هم تبریک می گویم و برایشان آرزوی موفقیت دارم.
براستی چرا و برای چه سازمان مجاهدین که خود را آلترناتیو یک حکومت معرفی می کند تمام تلاش خود را بکار گرفته تا اعضای دربند خود را حتی به زور و تهدید و تهمت در چهارچوب تشکیلاتی خود در اسارت نگهدارد؟ نیروئی که کاربردی در صحنه ندارد، نیروی که فرسوده و از کار افتاده است و نیروئی که بیش از سه هزاز کیلومتر از کشور دور است؟
واقعیت این است که سازمان مجاهدین از وجود همین افراد در تیرانا به عنوان سیاهی لشکر در مجامع بین المللی استفاده می کند و حضورشان از این جهت مهم است که در مجامع خارجی اعلام موجودیت کنند، تصورش را بکنید که تمام اعضای دربند، همین فردا تشکیلات را ترک کنند و هر کدام پی زندگی خود بروند.
در چنین شرایطی حتی اگر همان یکصد نفری که در بمب گذاری ها و ترورها دست داشته اند در درون مناسبات بمانند، دیگر برای سازمان مجاهدین میدانی برای پز بیرونی نمی ماند، و نمی تواند ادعای اپوزاسیون و آلترناتیو کند و میدان مانورش در مجامع خارجی بسی محدود میشود، مطمعنآ مانند قبل تمام اعضای سن بالا اجبارآ بایستی موهای خود را رنگ کنند تا در برابر مهمانان خارجی جوان جلوه کنند، این روند در اشرف هم بود، اما تا به کی می توان با فریب و دروغ ادامه داد؟
تا کی میتوانید افراد در بند را از خارج شدن از مناسبات و اینکه در بیرون معتاد میشوید و بدون کمک می مانید و یا در خیابان خواهید خوابید، با حقه بازی در اسارت به بند بکشید، تا کی بایستی با تهمت زدن به همان افراد در آلبانی با عناوین دروغی مانند تماس داشتن با دشمن و مارک زدن در چنبره عنکبوتی خود نگهداشت؟
همین افرادی که تا کنون در آلبانی از شما جدا شده اند برایتان سرمشق باشد، باشد تا روزی که فرد فرد نفرات با آگاهی از مناسبات دیکتاتوری و تعبیض آمیزتان خارج شوند و برای خود بدون فضولباشی در دنیای آزاد زندگی کنند، این سرنوشت محتوم شماست که خودتان رقم زدید.
با آرزوی موفقیت برای تمامی کسانی که اراده میکنند و تابوی دروغی تشکیلات پوشالی سازمان و فرقه دست ساز رجوی را درهم می شکنند و به دنیای آزاد میرسند، وبا امید به آزادی دیگر دوستان.
ادوارد ترمادو – وبلاگ ادوارد ترمادو
