فرقه رجوی سالهای طولانی تحت حاکمیت صدام حسین دیکتاتور خونریز عراق نیروهای سازمان را به بند کشید قربانیانی که هیچ امیدی برای گریز از عراق نداشتند تا انکه بناگاه دیکتاتور عراق سقوط کرد و فرقه رجوی تکیه گاه استراتژیک و ستون و خیمه نظامش را از دست داد و انموقع بود که ریزش ها اغاز شد و تا به امروز همچنان ادامه دارد و خواهد داشت .
در روزگاری که مسعود رجوی تحت حاکمیت صدام حسین و با پشتوانه او توانسته بود چند هزار نیروی جوان را در دخمه های قرارگاه های سازمان در عراق به بند بکشد رجوی هیچگاه به ذهن علیل و بیمارش خطور نمی کرد ان روزها هم خواهد گذشت و دیدیم که گذشت و روسیاهی برایش باقی ماند روسیاهی که انقدر سیاه بود که رجوی را وادار به غیبت کبری کرد و از صحنه گریخت به گونه ای که دیگر اثری از او نمی بینیم سرنوشتی تلخ وسیاه که نصیب این بیمار روانی گشت همو که دهها هزار انسان را از هر طرف به کام مرگ کشید . اما امروز خوشبختانه او یعنی رجوی رهبر مادام العمر و مدعی جانشین امام زمان نیست مرده یا زنده بهرحال او دیگر نیست و هرگز هم نخواهد امد حتی اگر زنده باشد او برای همیشه گریخته کسی که سازمان مجاهدین را تبدیل به یک فرقه کرد و خوشبختانه هر چه میگذرد قربانیان در بند این فرقه در البانی متوجه میشوند که چه کلاه بزرگی بر سرشان رفته و هر روز خبرهای جدائی قربانیان از فرقه را میشنویم این داستان همچنان ادامه دارد و خواهد داشت حتی خود فرقه رجوی اینرا میداند که تقریبا هشتاد تا نود درصد قربانیان در البانی جدا شدنی هستند به همین جهت فرقه رجوی با ایجاد موانع و خاکریزهائی میخواهد انرا کش بدهد به طوری که جدائی نیروها به چشم نیاید اما تقدیر و سونوشت وقانونمندی حکم میکند قرارگاه های فرقه در البانی در طی سالهای اتی فرو ریخته و جمع شوند اثبات انرا میتوان در پروسه چهارده ساله این فرقه دید .
خوشبختانه قربانیان فرقه رجوی هر روز که میگذرد حقیقت واقعی این فرقه را بیشتر درک میکنند خصوصا اینکه دیگر در البانی دیکتاتوری مانند صدام حسین نیست که ابوغریب داشته باشد و رجوی بتواند قربانیان را با تهدید دو سال زندان اشرف و هشت سال زندان ابوغریب و سپس دیپورت به ایران بترساند و یا انکه لب مرز ببرد و در مناطق جنگی در خاک ایران رهایشان کند .
و امروز نه ان بیمار روانی وجود دارد و نه ان صدام و ابوغریب امروز دیگر این قربانیان هستند که باید اراده کنند و حصارها را درهم بشکنند و خود را خلاص کنند و خوشبختانه هر روز تعدادی میگریزند و این مبارک است بر همه انانکه دوباره طعم زندگی را و ازادی را حس میکنند و امید این است که همه این قربانیان بتوانند ازادی واقعی را حس کنند و از چنگ فرقه ای که تار و پود انها را به یغما برده رهائی یابند ان روز دیر نیست و دور نیست .
یاد از این مرغ گرفتارکنید ای مرغان
چو تماشای گل و لاله و شمشاد کنید
هر که دارد ز شما مرغ اسیری به قفس
برده در باغ و یاد منش آزاد کنید
