کتابی از دیدبان حقوق بشر در باره خشونت و نقض حقوق بشر در سازمان مجاهدین خلق
دﻳﺪﻩ ﺑﺎن ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ ﺑﺎ ﭘﻨﺞ ﺗﻦ از اﻋﻀﺎﯼ ﺳﺎﺑﻖ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﺠﺎهﺪﻳﻦ ﮐﻪ در زﻧﺪان اﺑﻮﻏﺮﻳﺐ ﻣﺤﺒﻮس ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﻧﻤﻮد. اﻇﻬﺎرات اﻳﻦ اﻓﺮاد هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ اﻇﻬﺎراﺗﯽ ﮐﻪ از هﻔﺖ ﺗﻦ دﻳﮕﺮ از اﻋﻀﺎﯼ ﺳﺎﺑﻖ ﺳﺎزﻣﺎن ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺷﻮﻣﯽ از ﻧﺤﻮﻩ رﻓﺘﺎر ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﺠﺎهﺪﻳﻦ ﺑﺎ اﻋﻀﺎﯼ ﺧﻮد ﺑﺨﺼﻮصﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪدﻳﺪﮔﺎﻩﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ داﺷﺘﻪ و ﻳﺎ ﻗﺼﺪ ﺧﺮوج از ﺁن را اﺑﺮاز ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﯽ دهﺪ.
اﻋﻀﺎﯼ ﺳﺎﺑﻖ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﺠﺎهﺪﻳﻦ ﺧﺒﺮ از ﺁزار هﺎﻳﯽ ﻧﻈﻴﺮ ﺣﺒﺲ و ﺁزار اﻋﻀﺎﯼ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﺗﺮﮎ ﺳﺎزﻣﺎن هﺴﺘﻨﺪ و ﺣﺒﺲ هﺎﯼ اﻧﻔﺮادﯼ ﻃﻮﻻﻧﯽ و ﺿﺮب و ﺟﺮح و ﺷﮑﻨﺠﻪ ﺷﺪﻳﺪ اﻓﺮاد ﻧﺎراﺿﯽ ﻣﯽ دهﻨﺪ. ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﺠﺎهﺪﻳﻦ در دهﻪ ﻧﻮدﻣﻴﻼدﯼ ﻧﺎراﺿﻴﺎن ﺳﻴﺎﺳﯽ را در زﻧﺪان هﺎﯼ داﺧﻠﯽ ﻣﺤﺒﻮس ﻧﻤﻮدﻩ و ﺑﺴﻴﺎرﯼ از ﺁﻧﻬﺎ را ﻣﺪﺗﯽ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻋﺮاﻗﯽ هﺎ ﺗﺤﻮﻳﻞ داد.
ﺷﺎهدان ﻋﻴﻨﯽ ﮔﺰارش ﮐﺮدﻩ اﻧﺪ ﮐﻪ دو ﺗﻦ در ﺣﻴﻦ ﺑﺎزﺟﻮﻳﯽ ﺟﺎن دادﻩ اﻧﺪ. ﺳﻪ ﺗﻦ از ﻧﺎراﺿﻴﺎن ﺳﺎزﻣﺎن ﺑﻨﺎم هﺎﯼ ﻋﺒﺎس ﺻﺎدﻗﯽ ﻧﮋاد، ﻋﻠﯽ ﻗﺸﻘﺎوﯼ و ﻋﻠﻴﺮﺿﺎﻣﻴﺮ ﻋﺴﮕﺮﯼ در ﺳﻠﻮل ﺧﻮد در ﮐﻤﭗ اﺷﺮف ﺷﺎهﺪ ﻣﺮگ ﻧﺎراﺿﯽ دﻳﮕﺮﯼ ﺑﻨﺎم ﭘﺮوﻳﺰ اﺣﻤﺪﯼ ﺑﻮدﻧﺪ. ﻋﺒﺎس ﺻﺎدﻗﯽ ﻧﮋاد ﺑﻪ دﻳﺪﻩ ﺑﺎن ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ او هﻤﭽﻨﻴﻦ ﺷﺎهﺪ ﻣﺮگ زﻧﺪاﻧﯽ دﻳﮕﺮﯼ ﺑﻨﺎم ﻗﺮﺑﺎﻧﻌﻠﯽ ﺗﺮاﺑﯽ ﭘﺲ از ﺑﺎزﮔﺸﺖ وﯼ (ﺗﺮاﺑﯽ) از ﻳﮏ ﺟﻠﺴﻪ ﺑﺎزﺟﻮﻳﯽ ﺑﻪ ﺳﻠﻮﻟﯽ ﮐﻪ اﻳﻦ دو در ﺁن ﺑﺴﺮ ﻣﯽ ﺑﺮدﻧﺪ، ﺑﻮد.
رهبرﯼ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﺠﺎهﺪﻳﻦ ﺧﻠﻖ ﻣﺘﺸﮑﻞ از ﻳﮏ زن و ﺷﻮهﺮ ﺑﻨﺎم هﺎﯼ ﻣﺮﻳﻢ و ﻣﺴﻌﻮد رﺟﻮﯼ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ازدواج اﻳﻦ دو در ﺳﺎل ۱۹۸۵ از ﺳﻮﯼ ﺳﺎزﻣﺎن ﺁﻏﺎز ﻳﮏ “اﻧﻘﻼب اﻳﺪﺋﻮﻟﻮژﻳﮏ” ﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺷﺪ.
ﻣﺮاﺣﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ اﻳﻦ “اﻧﻘﻼب” ﻋﺒﺎرت ﺑﻮد از: ﻃﻼﻗﻬﺎﯼ اﺟﺒﺎرﯼ
اﻓﺮاد ﻣﺰدوج، ﻧﮕﺎرش ﻣﺮﺗﺐ ﮔﺰارش هﺎﯼ ﺧﻮد-اﻧﺘﻘﺎدﯼ، ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﯽ از ﺗﻤﺎﻳﻼت ﺟﻨﺴﯽ و ﻓﺪاﮐﺎرﯼ ﺟﺴﻤﯽ و روﺣﯽ ﻣﻄﻠﻖ ﺑﺮاﯼ رهﺒﺮﯼ. ﺳﻄﺢ ﻓﺪاﮐﺎرﯼ ﻣﻮرد اﻧﺘﻈﺎر از اﻋﻀﺎ در ﺳﺎل ۲۰۰۳ هﻨﮕﺎﻣﻴﮑﻪ ﭘﻠﻴﺲ ﻓﺮاﻧﺴﻪﻣﺮﻳﻢ رﺟﻮﯼ را در ﭘﺎرﻳﺲ دﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﺮد ﺑﻄﻮر ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ در ﺁﻣﺪ. دﻩ ﺗﻦ از اﻋﻀﺎ و ﻃﺮﻓﺪاران ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﺠﺎهﺪﻳﻦ ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ اﻋﺘﺮاض دﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﻮدﺳﻮزﯼ در ﺷﻬﺮهﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ اروﭘﺎ زدﻧﺪ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻣﺮگ دو ﺗﻦ از ﺁﻧﻬﺎ ﺷﺪ…
لینک زیر خروج ممنوع به زبان فارسی
لینک زیر خروج ممنوع به زبان فرانسوی
